"Voor de rol van Mrs. Lovett heb ik in een jaar tijd meerdere coaches uitgeput!": Hoe Nathalie Dessay zich voorbereidde op de musical "Sweeney Todd"
Interview door Philippe Cassard
Gepubliceerd op
Natalie Dessay, in "Sweeney Todd". KLARA BECK
Getuigenis De voormalige sopraan bespreekt haar overstap naar de musicalcomedy. Voor "Sweeney Todd" moest ze het Oost-Londense Cockney-accent onder de knie krijgen.
Al sinds ik klein was, ben ik dol op musicals. Ik keek met passie naar films met Julie Andrews, Gene Kelly, Cyd Charisse en Fred Astaire in het Midnight Movie Theater. Ik was dol op West Side Story en films met Barbra Streisand. Toen ik in 2016 de kans kreeg om te zingen in Stephen Sondheims Passion, geregisseerd door Fanny Ardant, wist ik dat het het juiste moment was. Drie jaar eerder had ik de operawereld verlaten en was ik klaar om alles wat ik tot dan toe had geleerd, vocaal gesproken, te vergeten om een nieuwe stem te creëren, deze die door een microfoon zou gaan. Ik zong ook in Les Paraplu's de Cherbourg, van en met Michel Legrand, een mooie herinnering voor me, en meer recent in Gipsy, de musicalkomedie van Jule Styne en Stephen Sondheim waarin ik de rol van Rose speelde.
Met "Sweeney Todd" doorkruisen we verschillende niveaus qua moeilijkheidsgraad, ritme en virtuositeit. Stephen Sondheim componeerde een ongeëvenaard meesterwerk, dat door alle liefhebbers van de Amerikaanse musical als zodanig wordt erkend. Hij was een zeer gecultiveerd kunstenaar, Hugh Wheelers libretto is van topklasse, rijk aan verfijnde woordenschat, vol woordspelingen, verfijnde uitdrukkingen, ontdekkingen en zelfs taalkundige vondsten. De rol van Mrs. Lovett is overweldigend: 120 pagina's aan teksten en liedjes om uit het hoofd te leren, niet alleen in het Engels, een taal die ik pas laat in mijn carrière onder de knie heb gekregen, maar ook met dat specifieke Cockney-accent, dat je in Oost-Londen hoort. Daarvoor heb ik verschillende coaches een jaar lang versleten! De gesproken tekst is formidabel, er zijn veel woorden die je op volle snelheid moet uitspreken, en in de liedjes vormen het ritme en de intonatie ook grote uitdagingen.
Ik heb absoluut elke Mrs. Lovett gezien sinds de creatie van "Sweeney Todd" in 1979. Primus inter pares, Angela Lansbury (die we in Frankrijk beter kennen van haar rol als Miss Marple) is absoluut buitengewoon. Ze speelde Mrs. Lovett veertien maanden lang! Ik zou ook Patti LuPone kunnen noemen, die de rol in 2005 overnam. En vorig jaar, ook op Broadway, vond ik Annaleigh Ashford erg goed, die een jeugdige Mrs. Lovett speelde, wat me aanmoedigde om mijn lichaam meer te gebruiken, alsof ik een elf was.
Lees ook
Recensie: Natalie Dessay in "Sweeney Todd", een even scherpe als kleurrijke vertolking
In deze herneming van Barrie Kosky's productie ben ik wonderbaarlijk omringd door: Scott Hendricks, een formidabele Amerikaanse bariton die de titelrol zingt; Marie Oppert van de Comédie Française, met wie ik in 2016 werkte aan "Les Paraplu's de Cherbourg"; Jasmine Roy, een van mijn Cockney English coaches, die de bedelaar speelt; en Cormac Diamond, een veelbelovende jonge Britse zanger. En ik ben onze dirigent Bassem Akiki niet vergeten, die het fantastische Orchestre National de Strasbourg leidt, een zeldzame luxe in de musicalwereld waar we gewend zijn aan een minimum aan instrumentale ensembles. Dit brengt mij tot een eerbetoon aan het werk van Alain Perroux, directeur van de Opera van Straatsburg, die in zijn seizoenen altijd ruimte heeft gemaakt voor musicals. Volgend jaar keer ik ook terug naar Straatsburg voor Sondheims "Follies", met een productie van mijn dierbare Laurent Pelly. Weer een uitdaging om aan te gaan!"
Interview door Philippe Cassard
%3Aquality(70)%3Afocal(3040x2201%3A3050x2211)%2Fcloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com%2Fliberation%2FFXHKOAOEFJCKDFWDU2BRTRAX4Q.jpg&w=1280&q=100)
